prorock

Historia polskiego himalaizmu u schyłku XX wieku. Lata 90

Lata 80. ubiegłego wieku były zwane złotą dekadą polskiego himalaizmu. Wszystko się jednak zmieniło w kolejnej dekadzie. W latach 90. nastąpił bowiem zwrot o 180 stopni.

Przyczyny końca złotej dekady polskiego himalaizmu

Znani wspinacze wspominają nawet, że lata 90. XX wieku to zapaść polskiego himalaizmu. Sugerują różne przyczyny takiego stanu rzeczy. Wpływ miały mieć na przykład:

  • finanse;
  • zmiana mentalności wspinaczy, którzy bardziej zaczęli zwracać uwagę na potrzeby własnych rodzin;
  • większe możliwości podróżowania, a jak wiadomo, zakazany owoc lepiej smakuje. W czasach, kiedy o podróżowaniu wiele osób mogło tylko pomarzyć, możliwość wyprawy w himalaje sprawiała, że od razu się pakowano i wyjeżdżano;
  • śmierć w górach wielu znanych, polskich himalaistów w latach 80.;
  • prywatne, solowe projekty znanych himalaistów, takich jak Wielicki.

Nie oznacza to jednak całkowitej stagnacji polskiego himalaizmu.

Sukcesy polskich himalaistów w latach 90. XX wieku

Nie można powiedzieć, że lata 90. zaprzepaściły wszystkich wcześniejszych dokonań. Choć znacząco upadł ten sportowy nurt w Polsce, to jednak mieliśmy też sukcesy. Trzeba jednak już na wstępie zaznaczyć, że były to sukcesy indywidualne polskich wspinaczy.

I tu na czołówkę pnie się Wielicki. W 1996 roku poznańska Gazeta Wyborcza utytułowała go nagrodą „Giganta”. Himalaista w latach 90. rozpoczął swoją 5 dekadę życia. Jako czterdziestokilku letni wspinacz postawił na karierę solową i własne wyzwania. W 1996 roku zakończył zdobywanie Korony Himalajów. Wszedł również solo, nową drogą na szczyt Dhaulagiri. Trzeba przyznać, że Himalaje były w tej dekadzie dla niego łaskawe. Wspiął się łącznie na osiem gór.

Wanda Rutkiewicz, choć zginęła zaraz na początku lat 90., to mimo wszystko ostatnie 3 lata swojego życia również spędziła aktywnie. W 1990 roku wraz z Ewą Pankiewicz zdobyła Gaszerbrum I. Rok później samotnie wspięła się na Czo Oju oraz na Annapurnę. Zginęła podczas wyprawy na szczyt Kanczendzangi w 1992 roku.

Także Anna Czerwińska w ostatniej dekadzie XX wieku poświęciła się własnym aspiracjom. Zdobyła w tym czasie większość szczytów Korony Ziemi. Wielki, światowy sukces w tym czasie odniosła też Ewa Pankiewicz, która w 1994 została pierwszą kobietą, która wspięła się na Sziszapangmę.

Nie należy też zapominać o dokonaniach Piotra Pustelnika, czy Ryszarda Pawłowskiego. Pierwszy w latach 90. ubiegłego wieku wspiął się na osiem himalajskich szczytów, z czego dwukrotnie na Gaszerbrum II. Pawłowski natomiast na swoim koncie miał siedem szczytów, aczkolwiek na Mount Everest stanął trzy razy w tej dekadzie.

Booking.com