Jednym ze szczytów Korony Gór Polski jest Śnieżnik. Szczyt, który swoją popularność zdobył już w XVIII wieku, niegdyś należał do niderlandzkiej księżniczki Marianny Orańskiej. Dzięki niej rozwinęła się tutejsza turystyka. Sprawdź, jaki wpływ na nią miała królewna, a także, jak zdobyć najwyższą górę we Wschodnich Sudetach.
Śnieżnik to najwyższy szczyt Sudetów Wschodnich oraz Masywu Śnieżnika. Jego wysokość to 1423 m n.p.m. (choć w wielu miejscach podawane jest 1425 m n.p.m.) Istotne jest to, że położony jest na dziale wodnym mórz Bałtyckiego i Czarnego. Ponadto 200 metrów pod szczytem znajduje się początkowe źródło czeskiej rzeki Morawa. Występuje tu piętrowa, bardzo zróżnicowana flora, jak również bogata fauna. Podczas trekkingu na szczyt góry, na szlakach można spotkać między innymi głuszce, cietrzewie, liczne gatunki chrząszczy i pajęczaków. Warto dodać, że również ludzie mieli swój wkład w tutejszy świat zwierząt, bowiem zasiedlili ten teren muflonami.
Bardzo trudno określić, kiedy pierwsi ludzie zaczęli zdobywać ten szczyt. Zdjęcia archiwalne wskazują na to, że miało to miejsce już w XVIII wieku. Kiedy wszedł w posiadanie Marianny Orańskiej, zaczął przeżywać rozkwit turystyki. Ludzie zaczęli wchodzić na Śnieżnik, bowiem z niego można było podziwiać piękne wschody i zachody słońca. Przyczyniło się to do tego, że niderlandzka księżniczka postanowiła wybudować na Hali Śnieżnickiej schronisko. Oddano je do użytku w 1871 roku, a turyści korzystają z niego do dziś.
Zanim księżniczka Marianna Orańska kazała wybudować dzisiejsze schronisko, na Hali Śnieżnickiej stała mleczna farma, którą obsługiwał Szwajcar. Stąd też wzięła się je nazwa „Szwajcarka”. Wydzielono w niej część dla turystów. W momencie, kiedy Orańska przejęła Śnieżnik, wówczas do zagrody dobudowano budynek, który miał stanowić gospodę, a dziś jest schroniskiem. Jego pierwotnym celem było to, aby wędrowcy w drodze na szczyt mogli się posilić i odpocząć. Ponadto królewna zadbała o to, aby zwiększyć poziom turystyki tego regionu. Można było się tu dostać nie tylko o sile własnych nóg, ale też powozem lub saniami. Zimą zaś organizowano w tym miejscu sławne kursy narciarskie. Co więcej, zapraszano na nie znane, wybitne osobistości z całego świata. Po wojnie budynek długo stał pusty. Czas niestety zrobił swoje. Nie zniechęciło to jednak Zbigniewa Fastnacht z Wrocławia, który przywrócił świetność temu miejscu. Swoją działalność w schronisku rozpoczął w 1982 roku, by już rok później samemu w nim gospodarzyć z ramienia PTTK.
Współcześnie schronisko jest obiektem turystycznym, całorocznym. Działa nieprzerwanie 365 dni, także w święta. Dostępnych jest tu 48 miejsc noclegowych oraz bufet (8.00-18.00). Przyjmowani są również goście z psami, ale za dodatkową opłatą. Ponadto znajduje się tu również Centrum Ski Tour oraz wypożyczalnia sprzętu narciarskiego. W schronisku można podbić pieczątką książeczkę zdobywców KGP.
Ten szczyt Korony Gór Polski może zdobyć każdy. Bez względu na kondycję, czy wiek. Wschody i zachody słońca na Śnieżniku może podziwiać zarówno dziecko, jak i senior. Szlak z Międzygórza nie jest bowiem trudny, a na jego drodze znajduje się wspomniane już schronisko, w którym można odpocząć i się posilić. Ponadto wielu wędrowców określa tę trasę, jako bajkową, ze względu na widoki po drodze. Do schroniska można dotrzeć szlakiem czerwonym, a dalej na szczyt zielonym.
Najczęściej polecane na forach zdobywców KGP szlaki na Śnieżnik to:
Główną atrakcją Śnieżnika są pozostałości po wysadzonej w 1973 roku kamiennej wieży widokowej, powstałej pod koniec lat 90. XIX wieku. Dziś na ich podstawie wybudowano „największy na świecie młynek do kawy” lub jak kto woli „blender”. Tak bowiem wędrowcy nazywają wieżę widokową na szczycie.
Kolejną atrakcją est wspomniane już, historyczne schronisko „Na Śnieżniku”, w którym można zjeść prawdziwe góralskie, świeże posiłki. Dodatkowo warto wiedzieć, że są one tak zwane domowej roboty.
W drodze na szczyt Śnieżnika, w zależności od wybranej trasy, warto również zobaczyć:
