GOPR-Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. Przywilej, zaszczyt, ale też i ciężka praca. Ratownikiem górskim nie bywa się wyłącznie na dyżurach. Ratownikiem górskim jest się 24 godziny na dobę. To służba górom i społeczeństwu. Na czym polega praca GOPR? Jak zostać ratownikiem górskim i jak wspomóc Fundację GOPR? O tym w poniższym artykule.
Głównym zadaniem goprowca jest udzielanie pomocy osobom, które uległy wypadkowi, zachorowały bądź zagubiły się w górach. Podczas dyżuru, który pełni ratownik, ma on obowiązek wyruszyć na akcję ratunkową bezzwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia np. o wypadku. Działania goprowców nie są przypadkowe. Wszystko musi się odbywać według określonych norm i standardów. Po uzyskaniu zgłoszenia o zdarzeniu, zanim ratownik wyjdzie w teren, zbiera dokładny wywiad, następnie organizuje ekipę ratunkową bądź poszukiwawczą i przygotowuje odpowiedni sprzęt, który będzie niezbędny. Podczas wyprawy ratownicy muszą cały czas być w kontakcie z centralą, a po jej zakończeniu są zobowiązani do sporządzenia raportu z niej.
Oprócz udzielania pomocy po zdarzeniu w górach goprowcy:
Nad całokształtem działań goprowców czuwa ich naczelnik.
GOPR działa od ponad 70 lat. Powstało bowiem w 1952 roku w Zakopanem. Inicjatorem organizacji było Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. Pierwszym prezesem GOPR został Stefan Zwoliński, a sekretarzem Jan Cybulski. Już w roku utworzenia organizacji zaprojektowano odznakę ratownictwa oraz utworzono pierwsze oddziały: Beskidzkie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, Krynickie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe oraz Sudeckie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. Dwa lata później powstało Rabczańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. Po kolejnych dwóch latach zmieniono dotychczasowe sekcje na grupy regionalne oraz dodatkowo utworzono grupę Tatrzańską w Zakopanem. Zmieniono także regulamin. W 1957 roku nawiązano współpracę z IKAR, czyli Międzynarodową Komisją dla Ratownictwa Alpejskiego. Wraz z upływem lat zmieniła się nomenklatura służbowa, zaczęto obchodzić Dzień Ratownika. Powrócono do składania przyrzeczeń na ratownika, a także rozpoczęto współpracę z lotnictwem sanitarnym. Powołano sieć radio-łączności GOPR. Powstały nowe grupy GOPR. W 1990 roku Tatrzańska Grupa GOPR odłączyła się i przyjęła swoją pierwotną nazwę Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. Rejestracja organizacji nastąpiła rok później, w listopadzie 1991 r. Kolejne lata przyniosły włączenie w struktury GOPR Jurajskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, zmiany w Zarządzie podczas kolejnych kadencji. Ukazały się też publikacje na temat GOPR. Szczegółowa historia GOPR została przedstawiona na stronie organizacji oraz w książce „Na każde wezwanie…”.
Bycie ratownikiem górskim wielu osobom kojarzy się głównie z prestiżem. Jest to jednak wyczerpująca praca, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Nie każdy się do niej nadaje. Dlatego na ratownika górskiego przyjmowani są kandydaci z odpowiednimi predyspozycjami. Przede wszystkim są to osoby do 35 roku życia, zdrowe fizycznie i psychicznie. Choroby takie, jak lęk wysokości, klaustrofobia, układów oddechowego, nerwowego, krążenia, kostno-mieśniowego, wady wzroku, słuchu, zaburzenia psychiczne i osobowościowe są bezwzględnym przeciwwskazaniem do podjęcia pracy ratownika górskiego. Jak podaje GOV, goprowcy są narażeni na „zwiększone ryzyko zwichnięć i złamań kończyn oraz wszelkiego rodzaju urazów”. Ponadto kandydaci na ratowników muszą umieć pracować w zespole, jak i pod wpływem stresu. Nie powinno im też sprawiać samodzielne, zdecydowane podejmowanie decyzji. Osobom zainteresowanym do wstąpienia w szeregi GOPR stawiane są także warunki psychologiczne. Wymaga się cierpliwości, odwagi, spostrzegawczości, wnikliwości, wyobraźni przestrzennej, dokładności, orientacji w terenie oraz dobrej pamięci.
O tym, jak zostać ratownikiem górskim oraz jak wyglądają egzaminy na goprowca, możecie przeczytać tutaj.
GOPR w 60% finansowane jest przez państwo polskie, a dokładnie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. Resztę pieniędzy organizacja musi sama zdobyć. Warto zaznaczyć, że pomoc ratowników jet bezpłatna dla poszkodowanych. Zatem środki finansowe potrzebne do działalności w górach nie pochodzą od nich. Zatem od kogo? W dużej mierze od Fundacji GOPR, ale też sponsorów i darczyńców, przedsiębiorców, firm, osób prywatnych.
Fundacja GOPR jest organizacją non-profit, prowadzącą działalność pożytku publicznego. Działalność GOPR wspiera od 2016 roku. Osoby, które chcą wesprzeć Fundację, mogą to zrobić przekazując na jej cele 1,5 % podatku podczas corocznego rozliczenia z Fiskusem. Inną opcją jest wpłata darowizny o dowolnej kwocie poprzez stronę organizacji lub bezpośrednio na jej konto. Można także dokonać zakupów w sklepie Fundacji GOPR.
